Odpust jest darowaniem kar doczesnych za grzechy. Każdy grzech pociąga za sobą karę doczesną w postaci cierpienia, bo nawet jeśli został nam odpuszczony w spowiedzi świętej, to trzeba odpokutować za niego na ziemi. Odpusty wymazują karę doczesną. Dzielimy je na zupełne (całkowite darowanie win) i cząstkowe (darowanie części kar). Możemy je zdobyć dla siebie lub ofiarować duszom w czyśćcu cierpiącym, co jest dla nich wielką pociechą i często skraca ich męki. Uzyskanie odpustu zupełnego całkowicie uwalnia kogoś z czyśćca. Można go uzyskać raz w ciągu doby.
Warunki uzyskania odpustu zupełnego:
1. Należy wykluczyć wszelkie przywiązanie do grzechu, nawet powszedniego. Jeśli brakuje pełnej tego rodzaju dyspozycji, albo nie zostaną spełnione wyliczone warunki, wtedy odpust będzie tylko cząstkowy.
2. Należy wykonać czynności obdarzone odpustem (spis niżej).
3. Być w stanie łaski uświęcającej.
4. Przyjąć Komunię świętą.
5. Odmówić modlitwę w intencjach Ojca świętego. Warunek dotyczący modlitwy w intencjach Ojca Świętego wypełnia się całkowicie przez odmówienie jeden raz "Ojcze nasz" i "Zdrowaś". Pozostawia się wiernym swobodę wyboru jakiejkolwiek modlitwy zgodnie z ich pobożnością.
Odpust zupełny można uzyskać za:
1. Odprawienie adoracji Najświętszego Sakramentu przez pół godziny.
2. Pobożne przyjęcie - choćby tylko przez radio - Błogosławieństwa Papieskiego udzielanego Miastu i Światu.
3. Nawiedzenie cmentarza w dniach od 1 do 8 listopada połączone z modlitwą - choćby tylko w myśli - za zmarłych (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące).
4. Pobożny udział w obrzędzie liturgicznym w Wielki Piątek i ucałowanie krzyża.
5. Udział w ćwiczeniach duchowych trwających przynajmniej przez trzy dni.
6. Publiczne odmówienie Aktu Wynagrodzenia w uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego.
7. Publiczne odmówienie Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi w uroczystość Chrystusa Króla.
8. W uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła, każdy kto pobożnie używa przedmiotu religijnego (krzyża, różańca, szkaplerza, medalika) poświęconego przez Papieża lub Biskupa i w tym dniu odmówi Wyznanie Wiary.
9. Wysłuchanie w czasie misji kilku kazań i udział w uroczystym ich zakończeniu.
10. Przystąpienie po raz pierwszy do Komunii św. lub udział w takiej pobożnej ceremonii.
11. Odprawienie pierwszej Mszy św. lub pobożne uczestnictwo w niej.
12. Odmówienie różańca w kościele, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej (należy odmówić przynajmniej jedną część, jednakże pięć dziesiątek w sposób ciągły, z modlitwą ustną należy połączyć pobożne rozważanie tajemnic, w publicznym odmawianiu tajemnice winne być zapowiadane zgodnie z zatwierdzoną miejscową praktyką, w odmawianiu prywatnym wystarczy, że wierny łączy z modlitwą ustną rozważanie tajemnic).
13. Odnowienie przez kapłana w 25-, 50-, 60-lecie święceń kapłańskich postanowienia wiernego wypełniania obowiązków swojego powołania, uczestniczenie w Mszy św. jubileuszowej.
14. Czytanie Pisma św. z szacunkiem należnym słowu Bożemu, przynajmniej przez pół godziny.
15. Nawiedzenie kościoła, w którym trwa Synod diecezjalny i odmówienie tam "Ojcze nasz" i "Wierzę".
16. Odmówienie w sposób uroczysty hymnu "Przed tak wielkim Sakramentem" w Wielki Czwartek.
17. Odmówienie tego samego hymnu w uroczystość Bożego Ciała.
18. Publiczne odmówienie hymnu "Ciebie Boże wielbimy" w ostatnim dniu roku.
19. Publiczne odmówienie hymnu "Przybądź Duchu" w Nowy Rok i w Zesłanie Ducha Świętego.
20. Pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej (przed stacjami prawnie erygowanymi, połączone z rozważaniem Męki i Śmierci Chrystusa i przechodzeniem od stacji do stacji; w publicznym odprawianiu wystarczy przechodzenie prowadzącego).
21. Pobożne nawiedzenie kościoła w święto tytułu i dnia 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli) i odmówienie "Ojcze nasz" i "Wierzę".
22. Pobożne nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego konsekracji i odmówienie "Ojcze nasz" i "Wierzę".
23. Pobożne nawiedzenie kościoła w Dniu Zadusznym i odmówienie "Ojcze nasz" i "Wierzę" (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące).
24. Pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonnej w święta Założyciela i odmówienie "Ojcze nasz" i "Wierzę".
25. Udział w czynności świętej, której przewodniczy wizytator w czasie odbywania wizytacji pasterskiej.
26. Odnowienie przyrzeczeń chrztu św. w czasie nabożeństwa Wigilii Paschalnej lub w rocznicę swego chrztu.
27. Pobożne nawiedzenie jednej z czterech patriarchalnych bazylik rzymskich i odmówienie tam "Ojcze nasz" i "Wierzę" w: święto tytułu, jakiekolwiek święto nakazane, raz w roku w innym dniu wybranym przez wiernego.
28. Udział w świętych czynnościach sprawowanych w kościołach stacyjnych w Rzymie w określonych dniach roku zaznaczonych w Mszale Rzymskim.
29. W momencie śmierci, o ile wierny miał za życia zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw (w tym wypadku wymieniony warunek zastępuje trzy zwyczajne warunki uzyskania odpustu zupełnego), dla uzyskania tego odpustu chwalebną rzeczą jest posługiwać się krucyfiksem lub krzyżem.
30. Pobożne odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy.
Odpusty cząstkowe zyskujemy za każdy czyn pobożny, jeśli jesteśmy w stanie łaski uświęcającej. Na przykład jeśli w czasie spełniania swoich obowiązków i w trudach życia wzniesiemy myśli do Boga z pokorą i ufnością, dodając w myśli jakiś akt strzelisty, np. "Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami", “Jezu, ufam Tobie!”, “O mój Jezu miłosierdzia”. Jeśli powodowani motywem wiary przyjdziemy z pomocą potrzebującym współbraciom, pomagając im osobiście lub dzieląc się z nimi swoimi dobrami. Gdy w intencji umartwiania się, odmówimy sobie czegoś godziwego, a przyjemnego dla siebie. Warunek ten ma zachęcić wiernych do praktykowania dobrowolnych umartwień.
Odpust cząstkowy jest związany z odmówieniem wielu znanych modlitw i można go uzyskać wielokrotnie w ciągu dnia. Niektóre z modlitw związanych z odpustem cząstkowym to: Anioł Pański (lub Regina Caeli w Okresie Wielkanocnym); Duszo Chrystusowa; Wierzę w Boga; Psalm 130 (Z głębokości); Psalm 51 (Zmiłuj się...); odmówienie Jutrzni lub Nieszporów za zmarłych; Panie, Boże wszechmogący (modlitwa z Liturgii Godzin, Jutrznia w Poniedziałek II tygodnia psałterza); modlitwa św. Bernarda (Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo); Wieczny odpoczynek; Witaj, Królowo, Matko Miłosierdzia; Pod Twoją obronę; Magnificat; odmówienie jednej z sześciu litanii zatwierdzonych dla całego Kościoła (do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, Loretańskiej do NMP, do świętego Józefa lub do Wszystkich Świętych); pobożne uczynienie znaku Krzyża świętego. Odpust cząstkowy przysługuje też za odmówienie Różańca św., odprawienie Drogi Krzyżowej, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, odwiedzenie cmentarza lub kościoła z modlitwą za Ojca św. I zmarłych. Podobnie za praktyki pobożne: uczestnictwo w Najświętszej Ofierze Mszy św., przyjęcie Komunii św., akty żalu za grzechy, pobożne używanie wody święconej, przebaczenie winowajcom, rachunek sumienia, post, wysłuchanie kazania i błogosławieństwo kapłana.
Święty Augustyn uważał, że jeden dzień w czyśćcu odpowiada tysiącom dni cierpienia na ziemi. Wołał on: “Przyjdźcie z pomocą tym bezsilnym duszom, których udręki są nieporównywalnie większe od wszystkiego, co można wycierpieć w tym życiu”. Postarajmy się więc wykorzystać dar jakim są odpusty i ofiarować je za dusze, które same nie mogą sobie pomóc, ale my możemy. Ofiarując odpusty, Mszę świętą, nasze wyrzeczenia, cierpienia, dobre uczynki, post i jałmużnę. Wszystkie, jeśli tylko świadomie oddamy je Bogu za dusze, są wielką pomocą dla tych, którzy dopiero oczekują na zbawienie. I pamiętajmy też o jednym - pomagając duszom w czyśćcu, zjednujemy sobie przyjaciół w niebie. Święty Jan Maria Vianney powiedział kiedyś: “O gdyby wiedziano [...], jakie łaski można za ich wstawiennictwem uzyskać, nie byłyby tak bardzo opuszczone”. Niech słowa proboszcza z Ars będą więc dla nas zachętą do modlitwy za dusze czyśćcowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz